เครื่องจักรเกิดอะไรขึ้น?
ในช่วง 11 ปีที่ดำรงตำแหน่ง เขาทำผลงานได้อย่างโดดเด่น ได้แก่ ค่าเฉลี่ยการตี .328 เปอร์เซ็นต์การตี .617 ฮิต 2,073 ครั้ง ดับเบิล 455 ครั้ง ตีได้ 1,329 รัน และโฮมรัน 445 ครั้ง ทั้งหมดนี้เพียงพอสำหรับชัยชนะเหนือรีเซิฟเวอร์ 86.4 ครั้ง ดังนั้นเขาจึงทำ WAR ได้เกือบ 8 ครั้งต่อฤดูกาล สำหรับผลงานส่วนตัว เขาติดทีมออลสตาร์ 9 ครั้ง MVP ของลีก NL 3 ครั้ง ได้แชมป์การตี และช่วยนำคาร์ดินัลส์คว้าแชมป์เวิลด์ซีรีส์ได้ 2 ครั้ง (ในปี 2006 และ 2011) หลังจากทั้งหมดนี้ ปูโฮลส์ก็อยู่ในเส้นทางที่จะเป็นหนึ่งในผู้เล่นที่ดีที่สุดตลอดกาล ดังนั้นแองเจิลส์จึงทำในสิ่งที่ทีมที่มีเงินเดือนมากมายจะทำ นั่นคือเซ็นสัญญากับนักตีคนนี้ด้วยสัญญามูลค่ามหาศาล 10 ปีพร้อมเงินประกัน 240 ล้านเหรียญ
ตั้งแต่ย้ายมาอยู่กับ Anaheim ปูโฮลส์ก็ทำผลงานได้น่าผิดหวังเล็กน้อย และไม่ใช่ผู้เล่น MLB แฟนตาซีรายวันแบบที่เขาเคยเป็นในเซนต์หลุยส์เลย ในช่วง 6 ฤดูกาลที่อยู่กับทีมแองเจิล ปูโฮลส์ทำสถิติได้ดังนี้: ค่าเฉลี่ยการตี .264 เปอร์เซ็นต์การตีสลัก .464 ฮิต 838 ครั้ง ดับเบิล 157 ครั้ง ตีได้ 547 รัน และโฮมรัน 160 ครั้ง ทั้งหมดนี้เท่ากับชนะเหนือรีเพลชชัน 13.8 ครั้ง และตลอด 6 ฤดูกาลของเขา ค่าเฉลี่ยอยู่ที่มากกว่า 2 WAR ต่อฤดูกาลเล็กน้อย
ปัจจุบัน WAR ถือเป็นสถิติขั้นสูงที่ดีที่สุดที่ใช้วัดผลกระทบของผู้เล่นคนเดียวต่อความสำเร็จของทีม และหากคุณเปรียบเทียบสถิติทั้งสองของทีมที่แตกต่างกัน คุณจะสังเกตเห็นการลดลงอย่างรวดเร็วของผลงาน เขาชนะน้อยกว่าเฉลี่ยเกือบหกครั้งต่อฤดูกาล และนั่นเป็นเพียงในขณะที่เขาถูกขอให้เป็นผู้ตีที่ได้รับการแต่งตั้งเท่านั้น ซึ่งเขาได้รับอนุญาตให้มุ่งเน้นไปที่การตีของเขาเท่านั้น ฉันไม่แน่ใจว่าเครื่องจักรกำลังจะหมดแรงหรือว่านักขว้างกำลังคิดหาวิธีที่จะกดปุ่มไหนเพื่อไล่เขาออกไป แต่เห็นได้ชัดว่าสัญญาจ้างมหาศาลของ Pujols อาจกลายเป็นหนึ่งในสัญญาที่แย่ที่สุดและได้รับค่าจ้างเกินจริงในประวัติศาสตร์ MLB
ว้าว